Als je met iemand afspreekt die de stad goed kent, dan kom je op plekken waar jezelf niet zo snel zal komen. Heerlijk gegeten en gedronken bij restaurant De Zakkendrager. Een prachtige route langs de Domkerk. Nog een paar speciaalbieren van brouwerij De Leckere gedronken in een verrassend leuk café. Café Willem slok, verscholen in een steeg.
Een vriend van ons had ons uitgenodigd om op zijn kosten te komen eten en drinken in Utrecht (ja, alweer Utrecht). Zo’n aanbod kan je natuurlijk niet afslaan. Eerst nog een rondje wandelen en winkelen. Moesten nog wachten op de vriend. Esprit had de nodige aanbiedingen. Mijn vrouw rondsnuffelen bij Esprit en ik een espresso doppio bij Starbucks. Een whatsapp bericht van mijn vrouw vertelde dat ze een mooie jas zag voor mij. Dertig procent korting en ook nog eens vijf procent extra vanwege een kleine winkelhaak in de stof. Eerst twijfel, maar later toch gekocht. Dit ging ik nergens meer zo goedkoop krijgen. Inmiddels was de vriend onderweg naar station Utrecht. We ontmoeten hem bij de uitgang van Hoog Catharijne. De magen begonnen te knorren en het werd dus tijd voor diner. Normaal loop je rechtdoor het eerste steegje in, dat vol zit met restaurants, richting Oudegracht. Maar de vriend nam ons mee naar een steegje verderop. Daar had hij uitstekend gegeten met zijn ouders bij restaurant De Zakkendrager.
De Zakkendrager werd het dus. In de middeleeuwen had je het gilde van de transporteurs, de zakkendragers. Het gildehuis der zakkendragers was het voorste gedeelte van het restaurant. Dit was een onderdeel van een groter complex. Van de Oudegracht tot en met de Zakkendragerssteeg. Hier ontmoeten de zakkendragers elkaar en werd het werk verdeeld. 
Na het diner gingen wij nog een stukje wandelen. Een route die ons diverse prachtige uitzichten bood op de Domkerk van Utrecht. Waarvan de toren, waar je onder door kan lopen, is behouden. Door een tornado die door Utrecht raasde werd een deel van de kerk verwoest. Nu heb je de bekende toren nog, dan een open ruimte gevuld door een straat en een plein en dan de rest van de kerk. Als je onder de juist hoek fotografeert lijkt het of de Domkerk nog één geheel is. We vervolgde onze weg die ons langs de Bijenkorf bracht. Tegen over het nieuwe Vredenburg gingen we plotseling rechtsaf een korte schilderachtige steeg (Korte Koestraat) in. Daar doemde uit het niets een terras en een café (Willem Slok) op. Het was lekker weer en zowel buiten op het terras als binnen was het gezellig druk. Binnen bij het grote open raam was nog een kleine ronde tafel vrij waar wij plaats namen. 